چکیده:.

آموزش فرآیند پیچیده ای است که هرگونه ساده انگاری دراین خصوص میتواند نیروها و امکانات مصروف شده را هدر ساخته و تلاش های افراد را با شکست مواجه سازد. لذا توسعه فرآیندهای آموزشی و ایجاد تحول در آن نیازمند شناخت مبانی موثر بر این فرآیند و ایجاد تغییر بر اساس ماهیت و بنیان های ساختاری آموزش و یادگیری است. از جمله عوامل موثرب ر فرآیند و به مرتبها ولی یادگیری، شناخت و تبیین مفهوم سبک یادگیری در فراگیران است. بررسی عمیق این موضوع و کسب دانش های نوین مرتبط با سبک یادگیری می تواند در سامان دهی آموزش از جمله تعامل مدرسین یا دانشجویان و فرآیند یاددهی – یادگیری محتوای مورد استفاده بسیار تاثیر گذار باشد. سبک یادگیری به چگونگی یادگیری فراگیر اشاره دارد که متضمن شناخت فراگیر، اولویت و ارجحیت های ایشان است. به بیان دیگر سبک یادگیری بیش از آنکه بر توانایی فراگیر متمرکز شود بر ترجیحات فرد اهمیت می دهد و به همین دلیل به این ویژگی سبک یادگیری و نه توانایی یادگیری اطلاق می گردد. در هیمن راستا «پیرس » اشاره می کند که سبک یادگیری روشی است که فراگیر در یادگیری مطالب درسی از آن بهبه می گیرد و آن را به روش های دیگر ترجیح می دهد. کما اینکه بایستی دقت نمود که این ارجحیت ها در افراد رشته های متنوع و در طول زمان تغییر می کند. از آنجائی که محوریت سبک یادگیری شناختی و عاطفی است .