حسینعلی ریاحی، اکرم ثناگو، مریم عظیمی، لیلا جویباری،
دوره ۱۳، شماره ۰ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: عوامل فردی مختلفی می‌توانند در پیشرفت تحصیلی دانشجویان مؤثر باشند که ازجمله آن‌ها می‌توان به نشخوارهای ذهنی، خود ناتوانسازی و انگیزه پیشرفت اشاره نمود. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه این سه عامل با موفقیت تحصیلی دانشجویان دانشگاههای شهر گرگان در سال ۱۳۹۵ انجام شد.
روش‌ها: این پژوهش مقطعی از نوع کاربردی و روش آن به‌صورت توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از تمامی دانشجویان دانشگاههای شهرستان گرگان است که بر اساس جدول کرجسی و مورگان ۲۰۰ نفر به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در پژوهش عبارت‌اند از: پرسشنامه مقیاس نشخوار ذهنی ـ تأمل، مقیاس خود ناتوانسازی، جونز و رودوالت، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس بود. داده‌های پژوهش پس از اجرا توسط آزمودنی‌های نمره گذاری و تفسیر و سپس توسط نرم‌افزار SPSS- نسخه ۲۳و با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه گام‌به‌گام مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
نتایج: از ۲۰۰ دانشجوی مورد بررسی، ۵/۵۶ درصد (۱۱۳ نفر) مرد و ۵/۴۳ درصد (۸۷ نفر) زن بودند میانگین سنی دانشجویان ۱/۲± ۶۲/۲۰ سال بود. یافته‌های مطالعه نشان داد که بین نشخوارهای ذهنی دانشجویان و پیشرفت تحصیلی همبستگی معناداری وجود دارد (۰۰۰/۰= P≤) همچنین بین خود ناتوانسازی و پیشرفت تحصیلی ارتباط منفی معناداری وجود دارد (۰۰۰/۰=≥ P). بین انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. ۷۶۵/۰ r=
نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر منفی نشخوارهای ذهنی و خودناتوان سازی بر پیشرفت تحصیلی باید تلاش کرد که با ایجاد کارگاه‌های آموزشی دردانشگاه‌ها نگرش مثبت و مسئولیت‌پذیری را دردانشجویان تقویت کرده، تفاوت‌های فردی را شناخته و انگیزه پیشرفت را تقویت نمود. نتایج نشان داد هرچه نشخوارهای ذهنی و خودناتوان سازی در افراد بیشتر باشد، نمی‌توانند زمینه پیشرفت تحصیلی خود را فراهم کنند.
