چکید ه

اهداف: موضوع سلامتی از بدو پیدایش بشر و در قرون و اعصار متمادی، مهم و همواره مطرح بوده است. اما هرگاه از آن سخنی به میان آمده، عموماً به بعد جسمانی آن توجه شده است. بدون شک تامین سلامتی اقشار جامعه یکی از مسائل اساسی هر کشوری است که باید آن را از سه بعد جسمی، روانی و اجتماعی مد نظر قرار داد. بنایراین پژوهش حاضر به بررسی تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روان و سازگاری فردی- اجتماعی دان شآموزان پسر سال اول مقطع متوسطه شهرستان شوش پرداخته است.

رو شها: در این پژوهش از روش تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان پسر سال اول متوسطه شهر شوش در سال تحصیلی 1394 - 1393

بودند که 50 نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و توسط پژوهشگران، به طور تصادفی، 25 نفر از

آ نها در گروه آزمایش و 25 نفر دیگر در گروه کنترل گمارده شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های سلامت عمومی

گلدبرگ ) 1972 (، پرسشنامه کالیفرنیا ) 1953 و راهنمای آموزش مهارتهای زندگی استفاده شده است. آموزش مهار تهای زندگی به مدت یک ماه در 10 جلسه اجرا گردید و پس از اتمام برنامه آموزشی ، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد.

یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد بین دانش آموزان پسر از لحاظ اختلال در سلامت روان تفاوت معنی داری وجوددارد (0001 / p<0 و 56 / f=125 )همچنین بین دانش آموزان پسر از لحاظ سازگاری فردی اجتماعی تفاوت معنی داری مشاهده می شود ) 0001 / p<0 و 13 / .)f=68

نتیجه گیری: مجموعه مهار تهای زندگی هم اهداف پیشگیرانه دارد و هم کنترل و مدیریت مشکلات و همانند سبک رویکرد آموزشی هم برای مداخلات گروهی و هم فردی مناسب است.