چکید ه

نقش تعیین کننده سلامت جنگجویان در پیروزی در نبرد، تاریخچه طب نظامی را به هزاران سال پیش کشانده است. این پیشینه باستانی، گونه ای از سرآمدی در دانش و مهارت پزشکی را در قشون نظامی شکل داده ا ست که در درون خود نوعی همتاپروری و تربیت را نیز شامل بوده است. از سوی دیگر نقش دوسویه سلامت و امنیت سبب شد در ایران باستان نیز پایگاه های پزشکی عمدتا در قشون و پادگانهای نظامی ریشه گیرد و به سبب قرارگرفتن در تقاطع فرهنگی شرق و غرب، مراکز آموزش پزشکی ارتش باستانی ایران رفته رفته جایگاهی فرامنطق های پیدا کرد و میزبان دانشوران مشتاق کسب دانش پزشکی شد.با ظهور اسلام و ترویج فرهنگ دینی در بین ایرانیان، مراکز دینی نیز به مروجین تعلیم پزشکی تبدیل شدند و دانش پزشکی با آمیختگی با پزشکی سایر ملل و تعالیما سلام غنایی تازه یافت و پزشکان نامدار ایرانی مبدع مکاتب پزشکی جامعی شدند که تا قرنها  الهام بخش دانش پزشکی در جهان بود.ا گرچه ا ین بالانشینی در

قرنهای بعد با شکستن امنیت و یکپارچگی کشور و سربرآوردن حکومتهای ضعیف و متفرق خدشه دار شد،ا ما با  جان گرفتن ارتش و شکل گیری هسته های امنیت به دست امیرکبیر مجدداا ز دارلفنون نضج گرفت و آموزش پزشکی نوین در ارتش ایران ریشه دواند و به عرصه کشور منتشر شد و پزشکان ارتش زبانزد مردم در دانش و مهارت شدند. این سابقه دیرین سبب شد تا چالشهای بزرگ دوران دفاع مقدس حل شده و دست ماهرانه این پزشکان، پرستاران و پیراپزشکان، نجات بخش قهرمانان ایران زمین در صحنه های جنگ شود و توشه ای از تجربیات گرانبهای دوران دفاع مقدس در سامانه پزشکی ا رتش اندوخته گردد.ا مروزب ا تکیهب را ینا ندوختها رزشمند، روزآمدی در راستای گسترش سریع دامنه دانش پزشکی و فناور یهای نوین، تلاشی مضاعف و جهادگونه را می طلبد تا همچنان سامانه بهداشت و درمان رتش با پشتوانه حمایت فرماندهان، سرآمد و مایه مباهات و امید ملت باشد.