مقدمه و اهداف: مدارس هوشمند، مدارس توسعه یافته ای هستند که برای انتقال مفاهیم سنتی از ابزارهای فنّاوری اطلاعات و ارتباطات کمک می گیرند. در این مدارس، روش تدریس بر اساس دانش آموز محوری است. تأکید بر مهارت فکر کردن و فراهم ساختن محیط یاددهی  یادگیری از راهبردها و خط مشی های مدرسه هوشمند است. هدف پژوهش پژوهش حاضر، رتبه بندی موانع هوشمند سازی مدارس از نظر مدیران و معاونان با استفاده از تکنیک TOPSIS بود.
روشها: پژوهش حاضر کاربردی و از نوع توصیفی- زمینه یابی بوده است. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه مدیران و معاونان مدارس متوسطه )اول و دوم( شهرستان قرچک شامل 178 نفر که از میان آ نها 122 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای ساده انتخاب شدند. جهت گرداوری داده ها از پرسشنامه ای محقق ساخته مشتمل بر 7 مؤلفه و مجموعاً 56 گویه استفاده شده است. به منظور تعیین ضرایب پایایی پرسشنامه، در ابتدای امر و در مرحله پایلوت تعداد 30 پرسشنامه در بین جامعه آماری که نمونه پژوهش از آن انتخاب شده است، توزیع و جمع آوری گردید و پس از تجزیه و تحلیل داد ههای این پرسشنام هها، ضریب پایایی )آلفای کرونباخ بدست آمده( معادل 93 درصد بوده است. روش مورد استفاده برای تحلیل داده ها، تکنیک تاپسیس بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها تحلیل داد هها در این پژوهش با اعمال مراحل
تکنیک تاپسیس به طور مجزا برای وزن معیار، فاصله مؤلف هها با راه حل های ایده آل مثبت و منفی و رتبه بندی موانع بر اساس مقدار ci انجام شده است.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که دو مانع عدم وجود فرهنگ سازمانی مناسب و عدم وجود ساختار مناسب دارای بیشترین اهمیت و عدم مدیریت توسط سیستم یکپارچه در راستای هوشمندسازی مدارس دارای کمترین اهمیت می باشند.
نتیجه گیری: در دنیای پرشتاب کنونی، بسیاری از روش های آموزشی سنتی ناکارامد و کند هستند و قدرت کافی را برای
انتقال مفاهیم جدید به فراگیران ندارند. بنابراین لازم است که از ابزارهایی که فنّاوری های نوین در اختیار ما قرار می دهند،
در این زمینه به نحو مطلوب مورد استفاده قرار گیرد.